Лiтаратурная гасцёўня «Родная мова, цудоўная мова!»

«Загадка для матулi»   

Снiгiрова Ганна Яўгенаўна,

выхавальнік дашкольнай адукацыі, 12 група

- Матуля, скажы мне чаму мы дома

Зусiм не гаворым на роднай мове?

Вось гэта пытанне, вось гэта загадка,

I дзе ж для сыночка знайсцi мне адгадку?

Чаму? Што казаць? Не ведаю я,

Але ж мову родную ведаю я:

Умею чытаць, умею пiсаць,

Чаму ж я нiчога не спрабую казаць?

Вось гэта пытанне, вось гэта загадка…

- Здаецца мне, сынку, знайшла я адгадку:

Мы будзем з табою чытаць, гаварыць

I вершы цiкавыя будзем вучыць.

Дзякую, мiлы, табе я за то,

Што родную мову звяртаеш ты ў дом!

"Наш парк" 

Гуменная Марыя Паỳлаỳна i дачка Варвара 2 група

У краiне нашай мiлай

Ёсць шмат азёр, лясоў.

Але ж наш парк Румлёва

Мiлей мне ў сто разоў!

Прыгожыя ля Нёмана

Бяроза, граб i клён,

Чырвоны дуб ля школы,

Дзяцей чаруе ён!

Вясной спяваюць птушкi.

Квiтнее весь наш парк!

Пралескi сiнявокiя

Усiм радуюць пагляд.

А ў восень залатое ўбранне надзяе,

Дзеля творчых вырабаў лiсце нам дае.

Люблю на бераг Нёмана

Па парку я прайсцi,

А ён шумiць галiнамi:

- Ты мне дапамажы!

«Мова беларуская» 

Аўсейчык Віктар Мікалаевіч, вартаўнік-вахцёр

Многа моỳ ёсць на планеце:

I прыгожых, i благiх,

Але лепшая на свеце

Беларуская з усiх!

Мова мiлая такая

Тых далёкiх нам гадоỳ,

Для мяне ты - маладая

У песнях тваiх галасоỳ!

Мова сiлы прыбаỳляе

I гадуе нам дзяцей,

Мова кроỳ нам сагравае,

Сэрцу робiцца цяплей.

Дык не цурайся сваёй мовы,

Размаỳляй на ёй хутчэй!

I твае думкi, твае словы

У душы засвецяцца ярчэй!

«Гародне» 

Мішына Святлана Васільеўна і Мікалай (9 група)

Маё  каханне – горад мой, 

Я зноў стаю перад табой:

Прад велiччу тваёй маўклiвай,

Прад старажытнасцю тваёй.

Тваё iмя гучыць, як ласка,

Як гоман срэбраных крынiц.

Знаёмая з дзяцiнства казка –

Мой горад поўны таямнiц.

О, як, скажы, забыць мне можна

Юнацкай мары закуток?

Дзе па-над Нёманам Каложа,

Дзе ўвысь нясуцца до аблок

Званоў царкоўных перелiвы…

I ты стаiш у забыццi.

I неяк вельмi асаблiва

Нахлынуць раптам пачуццi.

Зноў сэрца поўнiцца натхненнем

I думкi вершамi ляцяць.

Спынiсь на хвiлечку iмгненне…

Так многа трэба мне сказаць!

«Горад мой слаỳны»

Аўсейчык Віктар Мікалаевіч, вартаўнік-вахцёр

Горад мой слаỳны, горад мой вольны,

Бачу цябе я часамi ỳ сне.

Ты так прагожы, родны мой Гродна,

Век буду помнiць цябе!

Свецяцца золатам яркiм

Дахi касцёлаỳ, царквей,

Кветкамi пахне ỳ парках,

Хочацца дыхаць хутчэй.

Цябе раздзяляе наш Нёман

На дзве палавiнкi-сястры,

Дзiцячы тут сцелецца гоман

На беразе слаỳнай ракi. 

Ты – горад-салдат, пагранiчнiк,

Стаiш часавым на мяжы,

Краiны сваёй ты зянiтчык,

Квiтнеюць тваi рубяжы!

"Наша мова"

Мадэкша Алена Аляксандраỳна i дачка Алеся, 5 група 

Як цудоўна, мілагучна

Мова нашая гучыць,

Нібы звонкая крыніца

Паміж беражкоў бяжыць.

Наша мова – мова ласкі,

Што матуля аддае,

Сваім дзеткам ночкай цемнай

Калыханачку пяе.

Мова шчасця і павагі

Ў дзень светлы Перамогі –

Трэба ж нашым ветэранам

І ўвага, і падмога.

А яшчэ мова навукі:

Здольным усім патрэбна,

Каб свае адкрыцці, тайны

Тлумачыць, як трэба.

Мова нашае Радзімы

Простая, знаёмая,

Як і наша Беларусь –

Чыстая, свабодная.

І не знікне наш народ,

Гаваркі і з густам,

Пакуль будзе жыць і мова,

Мова беларуская.

«Наша хата» 

Аўсейчык Віктар Мікалаевіч, вартаўнік-вахцёр

Наша хата стаiць небагата,

Сiратлiва глядзiць на дарогу,

Ужо нiхто не прыйдзе да закату,

Не прысядзе нiхто ля парога.

Гадавала ты нас, сагравала,

Адпраўляла на службу, у дарогу,

I вяселля было тут нямала,

I нямала было тут трывогi!

Не прыдуць нашы мама i тата,

Назаўжды адплыла ў iх доля,

Ты прабач, наша родная хата,

Што яны не вярнуцца нiколi!

Да цябе мы прыедзем вясною,

I пастукаем цiха ў акно,

I напоўняцца вочы слязою, 

Што не выгляне з вокнаў нiхто!

Тыадчынеш нам дзверы з дарогi,

Стол накрыем i ўсё абмяркуем,

За бацькоў мы памолiмся Богу,

I цябе мы таксама пачуем!

У садок дзіцячы я хаджу.

Усіх сваіх сяброў буджу,

Калі яны кладуцца спаць,

Бо трэба ж мову вывучаць!

Агрэст, ажыны і фіранка - 

Вучу я дома самым ранкам,

А з'еўшы торцік з татам разам,

Мы нашай маме "дзякуй!" скажам!